Page images
PDF
EPUB

ISOCRATES.

meur et la souscription en grec, un autre

Fabr. B. Gr. T. 1. p. 900 sqq.; Harles Ausg. feuillet portant une souscription latine ainsi

T. II. p. 777 sqq.

A. Textausgaben.

aa) Sämmtliche Werke.

[ocr errors]

concue: Finis orationum Isocratis typis excusarum || Venetiis anno a Natiuitate Christi M. D. XXXV. | mensis Iulii die XX." L'exemplaire n'est point en grand papier, et l'on n'en connait de cette qualité. Dibdin 1493, f. Bl 1 ist weiss. Bl. 2 a hat alles dies auf Theocrit von 1493 bezo(sign. a ii) beg.: пhovτagyov Bios too-gen, von dem er die Ausgabe auf gr. Pp. κρατουσ. (i)ooxgarns Geodwgov μev angiebt, was aber falsch ist, eben so wie mais vou doxie- || gewo twr μerior das neue Bl. nicht 1523 oder 1524, πολιτων. θερα ποντασ || ἐν κεκτημένου. dern 1535 hat. Vgl. Beloe's Anecdotes, Τ. και ευπρορήσαντοσ | απο τουτων. ὡσ και ΙΙΙ. p. 160 sqq., IV. p. 227 sqq., V. p. 437. χορηγησαι και παιδευ | σαι τους διουσ. LUBI.

[ocr errors]
[ocr errors]

ἦσαν γαρ αὐτω και άλλοι τε | λεσιπποσ 1513, f. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥ ΛΟΓΟΙ. και Διομηστοσ. ἦν δε και θυγα- || τριον. In: Aldi Oratores graec. (Venetiis åder eis tovs avlovo nexwpwôŋtai vno apvd Aldvm etc. M.D.XIII.) T. III. 197 pp. ἀρισοφανουσ || και στρατιδοσ. γενομενοσ Auch in dieser Ausgabe fehlen die Briefe. δεκα τα την όγδοηκοστην έκτην etc. Bl. Sie weicht von der Princeps durchaus ab, 4 b (sign. a un): Piloorgarov Bioo loo- ist aber nicht sorgfältig genug besorgt. κρατουσ. Bl. 5 α : Διονυσιου Αλικαρ- LUBI. νασεωσ περι των αρχαιων ῥητορων. Εl. 1533, 8. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ λογοι απαν 15 b: Τελοσ του βίου ισοκρατουσ. Bl. τες. ISOCRATIS excellentissimi viri ac 16 ist w. Bl, 17 a (sign. y) beg. die summi Oratoris orationes, magna cum Reden, zuerst: loongarovo nooo nuom- diligentia impressae. Haganoae ex Offiκαι λογοσ παραινετικού. Bl. 34 ist w. cina Seceriana, Mense Septembri. Anno Bl. 35 (sign. Ai): 'Evayoquo. Am E. M.D.XXXIII. 354 gez. Bll. In dieBl. 200 6: ἐτελειώθη συν θεω το παρον ser Ausgabe folgen die Reden in derselben βιβλιον ἰσοκρατουσ ἐν με διολανω διορ- Ordnung, wie in den beiden vor. Ausgg. νωθεν μεν ύπο Δημητριου του Χαλ- Ausserdem enth. sie wenige Lesarten, die κονδυλου τυπωθεν δε και συντεθεν υπο nicht in einer der beiden vor. Ausgg. sich ἐργικου του γερμανου και σεβαστιανού schon finden. Dessenungeachtet sind die του ἐκ || ποντρεμουλου. το δ' άναλωμα | Urtheile über dieselbe verschieden. πεποιήκασιν οἱ του λαμπρο-|| τατου ἡγε- Morus Urtheil stimmt sie mehr mit der Alμονοσ με διολανου γραμματεισ. Dar-dine, nach Lange mehr mit der Mailänder unter: Βαρθολομαιοσ σκυασοσ βικεντιοσ Ausgabe überein. LUBI. Αλιπραντοσ | Βαρθολομαιοσ Ρόζωμοσ 1534, f, Ισοκρατης. Αλκιδάμας. Γορ έτει τω ἀποτησ χριστου || γεννησεως χι- γιας. Αριστίδης. Αρποκρατίων. Isocrates λιοστώ τετρακοσιοστω ἐν ενενηκοστώ | nvper acerate recognitvs, et avetvs. torta unvor lavovagiov tizoorn Terαorn. Isocrates. Alcidamas. Gorgias. AristiDarunter d. DruckerZ. v. Ulrich Scin-des. Harpocration. Graece. Am E. : zenzeller, mit d. Buchst.: V. S. Venetiis in aedibus haeredum Aldi Ma200 Bll. m. 35 u. (v. sign. Cu a) 34 Bll., nutii, & Andreae Asulani, mense Iulio, u. sign, ad u. A-CC. Diese Ausgabe M.D.XXXIIII. 116 Bll., von denen

Nach

enthält nur die Reden, u. ist sehr correct, das letzte des Aldus DruckerZ. enthält. gewährt aber für Kritik nicht viel, oder Bl. 80 ist weiss. Diese Ausg. enth. mehr, bestätigt vielmehr die bekannten Lesarten, die Ausg. von 1513, am Schl. 6 SS.: Harohne neue zu bieten. Eine Ausg. in 8. ib. pocrationis Excerpta. will Auger benutzt haben. Sie war nur 1540, 8. Graece. Francof., Bruein sehr beschnittenes Ex. Ein Ex. auf bach. 28 ungez. Bll. Vorst., ein Pergament bef. sich zu Mailand in d. Bibl. leeres Bl., u. 349 gez. Bll., 3 Bll,: FaAmbros. G. 4. Crapelet bemerkt in seiner riae lectionis annotatio, franz. Uebersetzung von Dibdin's Voyage 1542, 8. ΙΩΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥ bibliographique, archéologique et pittores- ΣΟΦΙΣΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ. que en France (Paris, chez Crapelet, 1825, ISOCRATIS ATHENIENSIS RHETORIS ORATIO8.), T. III, p. 345, dass die königl. Bibl. NES ET EPISTOLAF. VENETIIS MDXLII. Am in Paris zwei Exx. dieser Ausgabe besitze: Schl. Bl. 387 b: VENETIIS Ex Officina P'un avec la date ordinaire, et l'autre Farrea. MDXLIII. 287 gez. BI1. auquel on a ajouté un nouveau frontispice, LUBI. daté de Venise 1535: et où l'on a substi

[ocr errors]

1546, 8. Isocratis orationes et epitué, au dernier feuillet qui renferme le stolae. Gracce. Basil. Diese Ausg., registre des cahiers, l'écusson de l'impri-die, nach Matthaei's Urtheil in 9. Vorrede

zu den Briefen den übrigen Baseler Ausgg.¡exemplarium collatione, nunc demum vorzuziehen u. von Werth ist, enth. auch multo quam antea emendatiores excudie Briefe, jedoch den ad Archidamum sae. Adiecimus quoq; Hieronymi Vuolfij nur im Auszuge. Sie ist übrigens Abdr. Oetingensis, non omnium modo oratioder Aldine. Der Herausgeber hat eine: num argumenta, sed & margioum anEpistola decima ad Dionysium, u. am Schl. notationes. Quibus iam quoque praeter der: Λέξεων τινων ex Harpocratione et aliorum editionem, accesserunt eiusdem Suida noch 'Enymous beigefügt. Sie bildet Isocratis Epistolae, atq; Harpocrationis die Grundlage von Wolf's Ausgabe. & Suidae difficiliorum apud eundem di1549, 8. Isocratis Atheniensis Rhe- ctionum explicatio. BASILEAE, PER THOtoris Orationes & Epistolae. Graece. MAM GUARINUM, ANNO M.D.LXV. ——— 23 BIL. Am E. Imprimebat Petrus Nicolinus u. 1 Bl., 681 SS. Der Text der Aldine Sabiensis & socii, sumptum vero facie- mit Wolf's Argumenten u. Randbemerkk., bat Melchior Sessa Venetiis 1549. in denen auch dessen Conjecturen angezeigt 276 SS. Eine nette, aber noch nicht be- sind. Ausserdem sind einige Erklärungen nutzte Ausgabe. des Suidas beigefügt, die sich in des Ste1550 (nicht 1551), 8. Isocratis Ora-phanus siebenter Diatribe befinden. LUBI. tiones, partim doctorum virorum opera, Wdh. 1571. partim meliorum exemplarium collatio- 1567, 8. nunc demum multo quam antea prete Hier. emendatiores excusae; quibus jam quo-II Bde. Bibl. Pinell. T. II. p. 178 que praeter aliorum editionem accesse- no. 3541, Bibl. Fischeriana. (Halberst., runt ejusdem Isocratis Epistolae; atque 1803, 8.) p. 35, no. 583 sq. Harpocrationis & Suidae difficiliorum 1570, f. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑ. apud eundem locorum explicatio. Graece. ISOCRATIS SCRIPTA, qvae qvidem Basil., apud Mich. Isingrinum. nvnc extant, omnia, Graecolatina, po

ne,

-

graece et latine, interBasil., Oporin.

Wolfio.

[ocr errors]

EX

23 Bll. u. 1 w. Bl., u. 563 SS. Es giebt stremò recognita: Annotationibvs novis auch Exx. ohne JZ. Wolf hat die Folge et ervditis illvstrata, castigationibusqve der Reden nach deren Inhalt umgestellt. necessarijs expolita: Hieronymo Wolfio 1553, gr. 8. Isocratis scripta, quae Oetingensi interprete & auctore. Additi nunc extant, omnia per Hieronymum sunt Rerum & uerborum locupletissimi Wolfium Oetingensem, summo labore Indices. Cum Caes. Maiest. gratia & & diligentia correcta, & de integro priuilegio ad annos VI. BASILEAÉ, conversa: utque studiosorum usui ma- EX OFFICINA OPORINIANA 1570. gis accommodata essent, non omnium Am Ende der Bemerkk.: BASILEAE, duntaxat orationum argumentis, sed & OFFICINA OPORINIANA, PER POLYCARPUM ET marginum annotationibus adornata: La. HIERONYMVM GEMVSAEOS ET BALTHASARVM tinis & Graecis e regione collocatis. Basil., HAN, Anno Salutis humanae M.D.LXX. per Io. Oporinum. 8 Bll.- Vorst., Mense Martio. 6 Bll. Vorst., 738 SS. 1034 ss., u. 3 Bll. Oft wdh. S. 1558 sqq. u. 9 Bil. Index. Die Anmerkk. haben den 1555, 8. Isocratis orationes; graece, besondern Titel: ,, Hieronymi Wolfii Oetinemendatiores: accesserunt eiusdem epi- gensis in omnia Isocratis Opera, & Vitam stolae, atque Harpocrationis & Suidae eiusdem à diuersis autoribus descriptam, difficiliorum apud eum dictionum expli- annotationes. Qvibvs et res, et verba, et catio. Basil., Mich. Isingrinus. series, in uniuersum dilucide, breuiter ac Diese Ausgabe unterscheidet sich von den ingeniosè explicantur: Paraenesis verò, in übrigen Baseler Ausgg. dadurch, dass die vtrivsqve linguae studiosorum adolescentum Conjecturen u. Verbess. von Wolf theils gratiam, triplici Commentariolo illustratur. sogleich in den Text aufgenommen, theils Cum Rerum & uerborum memorabilium loauf dem Rande angemerkt sind, u. seit cupletissimo Indice. Cum Caes. Maiest. gradieser Ausgabe beziehen sich alle Baseler tia & priuilegio ad annos VI. BASILEAE Ausgg. auf Wolf's Ausgabe. EX OFFICINA 'OPORINIANA. 1570." 1558, gr. 8. graece, per Hier. 4 Bll. Vorst., 846 SS. u. 16 Bll. Indices, Wolfium. Basil., Io. Õporin 8 Bll. u. die Schlussschrift. Dies ist die dritte u. Vorst., 1033 SS. u. 1 Bl. reichhaltigste Ausg. von Wolf. Ueber die 1561, 8. graece, per Hier. Wol- benutzten Hülfsmittel giebt eine Stelle pag. fium. Basil., Mich. Isingrinus. 806 folg. Auskunft: ,, Sed ut ad institutum 1565, 8. IZOKPATOYΣ hoyoi anav- redeam: Aldina editio ab a. 1513, & Haκαι Επιστολαι. Αρποκρατίωνος και ganoensis Seceriana, & Brubachiana FranΣεΐδα περι τινων παρ' Ισοκρατει λεξεων. cofortensis, & Oporiniana Basiliensis, in ISOCRATIS ORATIONES ́partim do- plerisque consentiunt: hoc est, in locis obctorum virorum opera, partim meliorum scuris & suspectis Lectorem parum iuuant.

τες,

[ocr errors]
[ocr errors]

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑ.

Alia exemplaria uidere mihi non contigit, 1571, 8. nisi quod Helias Andreas, Lutetiae paucu- ISOCRATIS SCRIPTA, qvae quidem las quasdam Budaei notas mihi communica- nunc extant, omnia, Graecolatina, povit, & post Augustae Vindelicorum Eduardus stremò recognita: Hieronymo VVolfio Henrysius Scotus, vir uterque doctissimus Oetingensi interprete. Cum Rerum & & humanissimus, ex illustris viri Huldrici uerborum accurato indice. Cum Caes. Fuggeri, domini & patroni mei colendi, Maiest. gratia & priuilegio ad annos VI. manuscripto vetustissimo libro nonnulla cum BASILEAE, EX OFFICINA Oporiniauulgatis codicibus non consentientia, excer- na. 1571 Letztes Bl.: BASILEÃE, EX pta descriptaque dedit. Quae etsi alicubi OFFICIna Oporiniana, Anno Salutis huprofuerunt, tamen pluribus in locis aeque manae M. D. LXXI. Mense Martio. incertum me dimiserunt: imo vetustus ille 8 Bll. Vorst., 1121 SS., u. 31 Bll. Die codex multa habuit deprauata, quae in im- lat. Ubsz. dieser Ausg. ist neu und weicht pressis recte scripta sunt." Matthaei's Ur-von der in den frühern Ausgg. ab. LUBI. theil ist: Vuolfius suam editionem expres- Wdh. 1582. sit ex Basileensi 'prima. Aldinam editionem ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ non inspexit. Hinc et in illis locis, in AIIANTA. ISOCRATIS Scripta, quae quibus sola Basileensis prima corrupta est, quidem nunc extant, omnia, GraecoAldina autem integrum textum habet, con- Latina, postremo recognita. Hier. Woliecturis potius, quam auctoritate Aldi ni- fio interprete. Basil., ex offic. Oporititur. Hoc in dubium vocare nemo poterit, niana. S. 1571 u. 1594.

[ocr errors]

1582, 1587, 8.

qui cum nostris animadversionibus compa- 1590, 8. Isocratis Oratoris clarissimi raverit editionem Vuolfianam cum alibi sae- Opera omnia, Graecè edita, vnà cum pius, tum pag. 601, vers. 10; 608, 15; orationum argumentis & marginum Ad609, 14, 21, 36; 612, 45; 616, 1, 9, notationibus. Francofurti apud Ioan31; 628, 15; 624, 19, 53. Ex hoc nem VVechelum, impensis Nicolai Bassimul intelligitur, quam minus caute et pe-saei. 1590.

runt."

rite egerint posteriores editores harum episto 1590, 8. Isocratis Opera diligenti larum [, welche Matthaei herausgab], qui lucubratione & collatione exemplariorum unius Vuolfii auctoritatem secuti, Aldinam, meliore multò emendatius quam antea quae tamen est editio princeps, neglexe-edita, cum Hieronymi VVolfij, omnium Nach der gewöhnlichen Meinung orationum argumentis & marginum anleistete Wolf durch die Benutzung seiner notationibus. Impensis Nicol. Bassaei. Hülfsmittel viel; den vorzüglichsten Werth 1590. Nur in Georgij Willeri Colhaben jedoch die Verbess. am Schlusse der lectio in unum corpus omnium libr., qui Bemerkk. Der Commentar, so weitläufig in nundinis Francof. ab a. 1564, usque ad er auch ist, genügt in der sachi. Erklär. a. 1592 venales extiterunt. (Francof., ex zu wenig. Indessen muss man berücksich-offic. Typogr. Nic. Bassaei, 1592, 4.) p. 595 tigen, dass Wolf mehr für Jünglinge, als fand ich die beiden Ausgg. von 1590 angeGelehrte arbeitete. Die Verbess. gelang zeigt; weder bei Fabricius, noch Harles, ihm nicht durchweg; am wenigsten befrie- noch in d. Bibl. Pinell., noch bei Ebert u .a. digen die zu häufig in den Text auf- In: Georgii Davidi Bibl. classica. (Francof., genommenen Conjecturen und Apostrophe. ap. I. Saurium, 1611, 4.) p. 1058, werden LUBI. u. LRBI. noch die Ausgaben: Francof. ap. Egenol.

دو

1571, 8. IZOKPATOYZ λoyo anav- Ln. Ib. ap. VVech. 90, 8." angezeigt. τεσ, και Επιςολαι. Αρποκρατίωνος και 1593, f. Ισοκράτους λογοι και επιΣεϊδα περι τινων παρ' Ισοκράτει λεξεων. στολαι. Isocratis orationes et epistolae. ISOCRATIS ORATIONES partim do- Cum latina interpretatione Hier. VVolfij, ctorum virorum opera, partim meliorum ab ipso postremum recognita. Henr. exemplarium collatione, nunc demum Steph. in Isocratem Diatribae VII: quamulto quam antea emendatiores excu-rum una obseruationes Harpocrationis sae. Adiecimus quoque Hieronymi Vuol-in eundem ́examinat, Gorgiae et Aristifij Oetingensis, non omnium modo Ora- dis quaedam, eiusdem cum Isocratis tionum argumenta; sed & marginum argumenti. Guil. Cantero interprete. annotationes. BASILEAE, Per Tho- Excudebat Henricus Stephanus Anno mam Guarinum, 1571. Am Schl. Bl. M.D.XCIII. 14 Bll. Vorst., 427 SS.; 671 b: BASILEAE, Per THOmam Gua- 131 ss.; XXXIIII SS.; 1 w. Bl. u. 4 Bll., rinum, Anno M.D.LXXI. 31 Bll. 31 SS., 9 BIL. Wolf's Text bildet die u. 1 w. Bl., 671 ss. In dieser neuen Ausg. Grundl.; Stephanus änderte aber viel nach finden sich einige Verbess. Ob eine Ausg. der Aldine u. nach eigener Einsicht. In1567 ap. Guar{num existirt, weiss ich nicht. dessen leistete er doch weniger, als man LUBI. von ihm erwarten konnte, wenn er nicht

S. 1565.

to flüchtig gearbeitet hätte. Matthaer's Ur-¡epistolae, editio postrema. Londini, theil in der Vorr, zu s. Ausg. der Epistolae apud heredes Io. Norton et lo. Bill. ist: „Haec [editio] servat plerumque tex- 1615. —— Wdhg. der Ausg. von Wolf, tum Wolfii, quaedam, praesertim quia cre- jedoch ist dessen Vorr. weggelassen, voranbrius apostrophi sunt positi, habet singu- gesetzt aber: Wolfii diatribe de vita Isolaria. An vero Stephanus editionem Aldi- cratis et orationum eius divisione. nam consuluerit, tametsi valde dubito, non 1618, 1621, 8. Genev. audeo definire. In animadversionibus Ste- S. 1613 u. 1621. phani una tantum coniectura ad epistolas 1621, 8. Ισοκρατους λογοι και επι pertinet. Hanc suo loco indicavi. Stephani oroia Isocratis Orationes & Epistolae. textum praeter editionem Cantabrigiensem Cvm latina interpretatione Hieronymi nemo expressit." Vorzüglich wird diese VVolfii. Editio postrema, recognita, § Ausg. wegen der sieben Diatribae geschätzt. à mendis purgata. Parisiis, Apud IoanAuger tadelt sie jedoch in s. Vorr. p. VI. nem Libert, via Diui Ioannis Lateran. 8. 1604.

1594, 8. graece et latine, ex versione Hier. Wolfii. Basil., Gemusaeus. graece ex editione Wolfii.

1598, 8.

-

Francof. 1602, 8.

S. 1582 u. 1602.

è regione Auditorij Regij. M. DC. XXI. Letztes Bl.: Parisiis, Ex Typographia loan. Libert, via D). Ioannis Lateranensis, prope Auditorium Regium. M. DC. XXI.

725 SS. u. 24 Bil. Ausser des Stegraece et latine ex edi-phanus Vorr. enthält diese Ausgabe: Hier. tione Hier. Wolfii. Basil., Waldkirch. Wolfii dissertatio de vita Isocratis & ora8. 1598 u. 1613. tionum eius divisione, atque interpretatione 1604, 8. Isocratis Orationes et epi-sua; Vitae Isocratis e Plutarcho, e Philostolae, Graece, cum Latina interpreta- strato, e Dionysio Halic. atque e Suida, tione Hier. Wolfii, ab ipso postremum graece et latine; u.: Iudicia de Isocrate, recognita; editio secunda. (Genevae,) p. 73 sqq. Ohne Noten. LRBI. Oliva Pauli Stephani. Eine schmutzi- 1621, 8. Isocratis orationes & epige Wdhlg. v. des Stephanus Ausg. v. 1593. stolae; graece, cum nova interpretaMaittaire, Annal. typ. T. III. p. 845, be- tione (interlineari de verbo ad verbum merkt zu dieser Ausg.:,,exemplaria alia expressa). Cura I. T. B. A. Paris., praeferre epigraphum hanc, Noli altum Seb. Chappelet. Wdh. 1631. sapere; alia verò, hanc, Defracti sunt 1631, gr. 8. Adiectis notis grammaticis (Ambrosii Chappelet.

rami, ut ego insererer."

1607, 8. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑ

τα σωζόμενα, και αυτου ὁ βιος. Εκ τυ πογραφείο Γοτταρδου Βοιγελινού, ετει Χιλιοςῳ ἑξακοσιος ἑβδομῷ.

28 Bll.

Vorst., 549 SS. Voran stehen: Vitae ex
Plutarcho, et Philostrato, u. das: Iudicium
Dionysii Halicarnassei, dann: Vita ex Suida.
Diese unbekannte Ausgabe enthält nur den
griech. Text. LUBI.

[merged small][ocr errors][merged small][ocr errors]

Pezier). Paris., Seb.

S. 1621.
Genevae.

S. 1618.

Genev., ap. Iac. CrispiN. Titel der Ausg. v. 1604. Genevae, Chouet.

Wahlg, der Ansg. von 1604.

1686, 8. ISOCRATIS Orationes et Epistolae, graece et latine, interprete Hier. Wolfio. Cantabr., ap. I. Hayes. Wolf's Text.

1609, 8. graece et latine, ex editione H. Stephani. Genev., op. Sa- 1729, (— 1748), 8. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ muelis Crispini. λογοι ἑπτα και Επιστολαι. Isocratis ora1613, 8. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑ. tiones septem et epistolae Graece et ISOCRATIS SCRIPTA, qvae qvidem Latine. Codicibus mstis nonnullis et hvne extant, omnia, Graecolatina, po-impressis melioris notae Exemplaribus stremò recognita: Hieronymo VVolfio collatis, varias lectiones subiecit: verOetingensi interprete. Cum Kerum & sionem novam, notasque ex Hieronymo verborum accurato Indice. Cum Caes. Wolfio potissimum desumtas, adiunxit Maiest. Regisq; Galliarum gratia & Gul. Battie, Coll. Regal. Cantabr. Sopriuilegio, BASILEAE, Typis Conradi cins. Cantabrigiae, typis academicis." Waldkirchii. M. DC. XIII. Letztes Bl.: 1729. (Tom. II.) Isocratis orationes BASILEAE, Ex Officina Waldkirchiana, XIV. Varias lectiones, versionem novam Anno Salutis humanae 1614. 8 Bll. ac notas adiunxit Gul. Battie. Londini. LRBI, II Bde. Bd. 11., ohne JahrZ., erschien aber 1748. Es giebt auch Exx. auf 1615, 8. Isocratis orationes et epi-gr. Papier. Der Herausgeber benutzte vier stolae; graece latine, interprete Hier. Bodleian., zwei Harlei., ein gedrucktes Ex. Wolfio. Paris., ap. I. Libert. Collegii Novi, worunter man vielleicht die 1615, 8. ISOCRATIS orationes et editio princeps verstehen muss, die Ausg.

Vorst., 927 88., 28, BII, u. 1 Bl.
S. 1602 u. 1615.

[ocr errors]

von 1513, so wie die von 1591. Jedoch διων ςοχασμων περί της Ελληνικής παι genugt die Benutzung aller dieser Hülfs-δειας και γλωσσης ακολουθια. Φιλοτιμῳ mittel zu wenig, eben so wie die lat. Ubsz. δαπανῃ των Αδελφων Ζωσιμαδίων, παι ules Herausgebers. Dass er Wolf's Text von δειας ἕνεκα των την Ελλαδα φωνην διδα1565 gefolgt ist, zeigt der zu häufg auf- σκομενων Ελληνων. Εν Παρισίοις, εκ της genommene Apostroph. Ein mit Beweisen τυπογραφιας φιρμίνου Διδότου. Α Ω Ζ. belegtes Urtheil über die Benutzung der II Bde. ep (CII), 448; § (LX), Ausgg. spricht Matthaei mit folg. Worten 389 SS. 21 fr. Auf grPp. 60 Exx., 80 fr. aus: Hic [Battie] Aldum, Vuolfium et Diese Ausg. bildet Vol. I, u. II. der BiStephanum interdum in animadversionibus leonun Ellyviuŋ v. Coray herausgegeben. suis nominat et varias lectiones ex istorum Coray benutzte die älteste aller Handschrr., libris commemorat. Sed ex Aldina editione die Urbinas. Vol. I. enthält den Text, u. multa perperam laudavit, plura omnino non Vol. II. die Anmerkk. Vgl. Jen. Lit. Zeit. animadvertit. Videtur ergo varias lectiones 1810, no. 183 sqq.

دو

non ex ipsa Aldina, sed ex animadversio- 1820, 12. Isocratis orationes et epinibus Vuolfii repetiisse. Hinc factum est, stolae. Accedit plenior oratio de Perut saepius commemoraret Aldi lectiones, mutatione ab Andr. Mustoxyde inventa quae Aldus tamen non habet, sed Basileen- eaque eius editione diligenter expressa. sis prima, e qua Vuolfius varietatem lectio- Edit. ster. Lips., Tauchnitz. II Bde. num, praesertim ubi aliquid mutaverat, bo14 Gr., bess. Pp. 1 Thlr. 20 Gr. na fide indicavit." S. 1593. Wdh. 1749.

III Bde.

1822, censione Imm. Bekkeri. 1823, 8. Isocrates. Ex reIn dessen: Oratores Attici. (Oxon., e typogr. ClarenBekker's Auskunft über die von ihm bedon.; u. Berol,, Reimer.) Tom. II. 618 ss. nutzten Handschrr. ist sehr kurz. Er bemerkt: Codicum Isocrateorum duae sunt familiae, quae cum aliis rebus inter se

دو

1749, 8. ISOCRATIS Opera, quae quidem nunc extant, omnia. Varias lectiones, versionem novam ac notas adiunxit Gul. Battie. Lond., C. Davis etc. II Bde. 13 sh. bis 1 L. 6 sh., gr. Pp. 16 sh. bis 5 L. 10 sh. S. 1729-1748. 1782, 8. ISOCRATIS OPERA OMNIA Graece et Latine, cum versione nova, triplici indice, variantibus lectionibus, et differunt, tum Antidosi aut integra aut notis, edidit Athanasius Auger etc. Sum- mutila. Nachdem er die benutzten Handschriften aufgezählt hat, fügt er hinzu: ptibus editoris excudebat Parisiis Franc. Ambr. Didot L'ainé. M. DCC. LXXXII." Horum ego Urbinatem totum excussi cete2 Bll., cxix, 511 SS.; 2 Bl., ctis." ris supplementi aut speciminis causa inspe Baiter's Urtheil über diese Ausgabe 222 SS. u. 1 Bl.; 2 Bll., 428 SS. Bd. 1. in s. Vorr, zu dem Panegyricus p. XXXI beginnt mit: Vitae Isocratis e Plutarcho, e ist: Praecedentes omnes longe superat Philostrato; Iudicium Dionysii Halic. de Iso[editio]. Recensionem omnibus numeris abcrate, gr. et lat. Battie's Benutzung von 16 Handschrr. und der Ausgg, von 1493, Urbinatem etiam pressius secutus esset, nesolutam dare potuisset Bekkerus, si cod. 1534, 1570 u. 1593 genügt wenig, sogar die Collationen sind nicht genau genug, rentianum totos, in primisque Ambrosiaque neglexisset codd. Vaticanum, et Lauu. durch Druckfehler entstellt. Seine Textnum excutere; sic quoque talem ei debeänderungen sind meist unglücklich. Die lat. Ubsz. ist neu. Hundert Exx. sind auf Papier mus, qualis vix ulli scriptorum antiquorum d'Annonay in 4. (zu 108 fr.) gedruckt. contigit." 1803, gr. 8. Isocratis Opera, quae extant omnia ad optimorum exempla fatione Gu. Dindorfii. Lips., Teubner, rium fidem emendavit, varietate lectionis, animadversionibus criticis, summa

وو

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΛΟ-
Cum prae

1825, gr. 12.
Isocratis orationes.
TOL.

XIV, 408 SS. 1 Thlr. 16 Gr. Engl.
Bekker's Text, mit

riis et indice instruxit Wilhelmus Lange. PP. 2 Thlr. 16 Gr. Halis Sax., in libr. Hemmerdeana 1803. Verbesserungen.

bb) Auswahl.

1) Orationes,

84 SS. u. 2 Bll., 836 SS. u. 2 Bil. 4 Thlr., SchrPp. 5 Thlr. 8 Gr. Der Herausgeber hat eine Münchner u. eine Augsburger Handschr, zuerst, u. Battie's u. Auger's Collationen, so wie ältere Ausgg. benutzt. Vermöge dieser Hülfsmittel hat er eine neue Rec. begründet. Der 2te Bd., welcher den Comm, umf, sollte, ist nicht erschienen. λογοσ. Ισοκρατουσ ῥητοροσ προσ νικο 1807, 8. ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ λογοι και κλεα, περι βασιλειασ λογοσ.

4.

aaa) Mehrere. a) Ohne Jahr u. Ort. Ισοκρατουσ προσ Δημονικον

16 Bll. επιστολαι μετα σχολίων παλαιων. οἷς προσ- mit sign, die mit der zweiten Rede wieder επέθησαν σημειώσεις, και των Αυτοσχεmit a beginnt.

« PreviousContinue »