fed tantum a fuis fuperioribus, de vita, moribus & fcientia examinari & approbari debent ; ac ab eis habere licentiam, & cum ea fe perfonaliter coram Epifcopo præfentare, ab eoque petere benedictionem, tametfi cam non obtinuerint.

6. Antequam prædicare incipiant.) Si præfentatus fuerit prædicator idoneus Ordinario, juxta hoc decretum, non eft ei deneganda licentia. Nec poterit Ordinarius ad libitum & fine rationabili caufa fufpendere a prædi

catione.

7. In Ecclefiis vero.) Confuetudine præfuppofita, Prædicator deputatus ab Ordinario in aliquo populo prædicare in Eccleuis regularium (etiamfi effet alterius ordinis) poteft, & Epifcopus poteft Regulares compellere, fi noluerint admittere exterum in eorum Ecclefia ad prædicandum, ut fervetur confuetudo: fed fi prædicatores ejusdem ordinis haberi poffunt, cæ teris paribus funt præferendi.

8. Concedant.) Et quando exprimitur (dolicentia fui Superioris ) in Ecclesia fæculari femper intelligitur Epifcopus. nisi effet Ecclesia nullius diœcesis, nec obftat, si ifte fuperior effet exemptus.

9. Procedat.) Congregatio Concilii cenfuit, per confirmationem privi legiorum Regularium, a Santa Sede Apoftolica non derogatum huic decreto Concilii, nisi in ipsis privilegiis appareat expreffa dispositio, qua contraria sit diĉæ difpositioni Concilii.

REMISSIONE S.

* Ricc. in

« Vide late P. Valer. Reginal. in praxi fori pœn, lib. 18. num. 118. cum feqq. Fr. Joan. de la Cruz. de ftatu Relig. lib. 1. cap. 7. dub. 2. prax. var. refol. c. 190.

B Pradicasio Evangelii.) Concordat Concil. Toletan. 11. cap. 2. Concil. Carthag. 4. cap. 20. c. Epifcopus nullam 88. dift. Repert. Inquil, verbo prædicatio. Quarant. in fumme bullarii, verbo Prædicator.

y Precipuum Epifcoporum munus ) Declaratum fuiffe per Clem. 8. non concedi prædicationem Epifcopo extra fuam diœcesim, cum poffit probiberi ab Ordinario, cujus eft diocesis, teftantur praxis Archiepifc. Neapol. cap. 58. & Stephan, Gratian. difcept, forensium cap. 393. a num. 6. abi num. 11. resolvit, quod privilegium Epifcoporum, ut per univerfum mundum poffint prædicare, juxta illud Matth. 9. & Marci ult. in cap in nov. 21. dift. intelligitur, nisi in alienis dicecesibus prohibeantur ab Epifcopis illius loci, quasi poteftas prædicandi fit intelligenda in proprio pod palo, non alieno, Fusc. de visit. lib. 2. cap. 20. num. 23. in fin.

↑ Juxta formam generalis Concilii. ) Scil. Later. c. 10. fub Innoc. III. Et refertur in c. inter cætera de offic. jud. ord. † Ric. in praz, var. c. 290.

1 si legitime fuerint impediti.) Concordat Concil. Conftant. 6. cap. 8. c. exiit, §. habetur etiam de verb. fignif. Concil. Lateran, ult. Seff, 11. P. Valer. Reginald. dict. lib. 18. num. 119.

Regulares vero, &c.) Vide late Fr. Emman. quæft, Reg. Tom. 3. 9. 32.

备

art. 1. cum feqq. P. Valer. Reginal, in praxi lib. 18. num. 123. Hugolin.

de offic. & poteft Epife, p. 1. c. de guber. Regular. §. 2. n. 2.

* Eutam in Ecclefiis fuorum ordinum.) Sacra Cardinalium Congregatio ita cenfuir,

i

cenfuit, Regulares in Ecclesiis fuorum ordinum prædicare volentes non tenentur ab Epifcopo licentiam obtinere; fed tantum a suis superioribus de moribus, & fcientia examinari & approbari debere, ac ab eis habere licentiam, & cum ea fe perfonaliter coram Epilcopo præfentare, ab eoque petere benedictionem, tametfi cam minime obtinuerint, refert Fr. Emman. dict. quætt. 32. art. 5. resolvit P. Valer, Reginald dict. lib. 18. n. 123. † Rice. in prax. var. cap. 290.

In Ecclefiis vero, quæ fuorum ordinum non funt, &c.) Greg. VIII. com ceffit Societati JEfu, quod hujus facra religionis confeffarii, ac prædicatores ab aliquo Ordinario femel approbati, & a fuis fuperioribus ad hujusmodi munera deputati: quandocunque five mari, five terra iter faciunt, poffint, non repugnantibus tamen curatis Parochialium Ecclesiarum, ver◄ bum Dei prædicare, & quorumcunque Chrifti fidelium confeffiones audire, dummodo id non faciant in oppidis, aut locis, in quibus Ordinarii exiftunt, nifi eorum licentia defuper obients, refert Fr. Emman. di&t. quæit. 32. art. 6. ubi in fine dicit illo privilegio frui Prædicatores Ordinum Mendicantium, & alios, qui cum ipfis communicant in privilegiis conceffis & concedendis. Si vero.) Vide Fr. Emman. q. Reg. Tom. 2. q. 32. art. 8. * Hugol. di&t. n. 20. S. 2. num. 3.

x Et tanquam Sedis Apoftolicæ delegatus procedat.) Vide Fr. Emman. q. Reg. Tom. 1. q. 8. art. 7.

λ Caveant præterea Epifcopi.) Vide Fr. Emman, q. Reg. Tom. 3. q. 32.

art. 9.

μ Quaftores vero Eleëmofynavii.) Vide Cened. ad Clem. & Extravag. collect. 9. Fr. Emman. dict. q. 32. art. 11.

Conttitutum eft apud Lufitanos per Ordin. regiam. lib. 5. tit. 103. ne quæftores alicujus Sancti nomine petitoria facientes permittantur, nifi regia liters oftendantur: u aliter factum fit, omnes pecunias ab illis quæfitas quæftori redemptionis captivorum tradendas præcepit, ut per Cardof. in praxi judicum & advocat. verbo eleëmofyna n. 2. pračticatum fuiffe refert Cabed. p. 1. dec. 193. Similis apud Hifpanos exftat 1. 1. & 2. tit. 8. l. 1. ord. ubi Perez. nunc l. 1. tit. 9. l. 1. & lib. 37. tit. 6. 1. 3. novæ recopil. ubi Azeved. vide Avend. de exequendis mand. 1. 3. c. 30. & apud Gallos idem regii Senatus decretis difpofitum afferit Renat. Chopin. de facra Politia, 1. 3. tit. 5. a n. 23.

¿ Cujuscunque conditionis exiftant.) An comprehendat Mendicantes reli giofus pro fuorum conventuum fuftentatione eleëmofynas quæftuantes ? Negant Nav. 1. 3. confil. tit. de Regular. confil, 79. num. 3. latiflime Fr. Emman. q. Reg. Tom. 2. quæft. 57. art. 5.

Cum hoc tempore, non fine multarum animarum ja&tura, & grandi Ecclefiaftice unitatis detrimento, erronea

quædam

quædam diffeminata fit de juftificatione dorina: ad laudem, & gloriam omnipotentis Dei, Ecclefie tranquillitatem & animarum falutem, facrofancta cecumenica, & generalis Tridentina Synodus, in Spiritu S. legitime congregata, præfentibus in ea nomine Sanctiffimi in Chrifto Pa tris, & Domini noftri, Domini Pauli divina Providentia Papæ III. Reverend. Dominis Dom. Joan. Maria Epi fcopo Præneftino, de Monte, & Marcello, tit. S. Crucis in Hierufalem Presbytero, S. Romanæ Ecclefiæ Cardinalibus, & Apoftolicis de latere Legatis, exponere intendit omnibus Chrifti fidelibus veram fanamque doctrinam ipfius juftificationis, quam fol juftitiæ Chriftus JEfus, a fidei noftræ auctor, & confummator docuit, Apoftolia Hebr. 12 tradiderunt, & Catholica Ecclefia, Spiritu S. fuggerente, perpetuo retinuit: diftrictius inhibendo, ne deinceps audeat quisquam aliter credere, prædicare, aut docere, quam præfenti decreto ftatuitur, ac declaratur.

CAPUT I.

De naturæ & legis ad juftificandos homines
imbecillitate.

2.

с

1. Cor. 15a

Primum declarat fancta Synodus, ad juftificationis doEtrinam probe & fineere intelligendam, oportere, ut unusquisque agnofcat, & fateatur; quod b cum omnes Cœleft. E. homines in prævaricatione a Adæ innocentiam perdidif- Ep. 1. c. 4 fent, c facti immundi, & ut Apoftolus inquit, d natura Rom. 5. filii iræ quemadmodum in decreto de peccato originali e Ifa. 64 expofuit, usque adeo fervi erant peccati, & fub e pote-fup. Seff.5. d Ephefi 2. ftate Diaboli ac mortis, ut non modo gentes per vim in princ. naturæ, fed ne Judæi quidem per ipfam etiam literam Rom. 6. & 3. Hebr. 2, legis Moyfi, inde liberari, aut furgere poffent; tametfi in eis liberum arbitrium minime extinétum effet, f visƒ Conc. s. ribus licet attenuatum & inclinatum. Aranf. c.18.

REMISSIONE S.

a. Ada innocentiam perdidissent.) Concordat Gœleft. Papa I. Epiß. 1, e. 4 & illud ad Rom. 5. verf. 12. In omnes homines mors pertranfit, im gibe omnes peccaverunt; & illud 1. ad Cor. 15. verf. 22. In Adans omnes morina tur, & illud Isa. 64. verl. 6. faili fumus, &c.

D

CAPUT

42.Cor.1.3.

Gen. 49. cum fim. e Galat. 4.

Qu

rum,

CAPUT II.

De difpenfatione, & myfterio adventus Chrifli. uo factum eft, ut cæleftis Pater, a pater mifericordia& Deus totius confolationis, Chriftum JEfum, Filium fuum, & ante legem, & legis tempore multis b fan&tis Patribus declaratum, ac promiffum, cum venit beata illa plenitudo c temporis, ad homines miferit, ut & Judæos qui fub lege erant, redimeret: &d gentes, quæ non fectabantur juftitiam, juftitiam apprehenderent, atque Rom. 3. omnes adoptionem filiorum reciperent; hunc e propofuit &5. Col. 2. Deus propitiatorem per fidem in fanguine ipfius pro pec& 2. Tim. 1. catis noftris non ƒ folum autem pro noftris, fed etiam de poen. die pro totius mundi.

d Rom. 9.

1. Tim. 1.

e. multiplex

Atin&t. I. ƒ1.Joan. I.

2.

£

Allufio ad

verba Au

ftificatio

CAPUT III.

Qui per Chriftum juftificantur.

2. Cor. 5 & Verum etfi ille pro omnibus mortuus geft, non omnes tamen mortis ejus beneficium recipiunt, fed ii dunguft. Epift. taxat, quibus meritum paffionis ejus communicatur. 89. omnes Nam ficut revera homines h nifi ex femine Adæ propaqui renaf cuntur in ju- gati nafcerentur, non nafcerentur injusti; cum ea pronem pagatione per ipfum, dum concipiuntur, propriam inquæ ali juftitiam contrahant: ita nifi in Chrifto renafcerentur, culpatio. nunquam justificarentur, cum ea renafcentia meritum paffionis ejus, gratia, qua jufti fiunt, illis tribuatur. Pro hoc beneficio Apoftolus gratias nos i femper agere hortatur Patri, qui dignos nos fecit in partem fortis fanctorum in lumine, & eripuit de poteftate tenebrarum, tranftulitque in regnum Filii dilectionis fuæ, in quo habemus redemptionem, & remiffionem peccatorum.

bi crebro in

can. I.

i Col. I.

inf.

k Gal. 4. Tic. 3.

REMISSIONE S.

per

Vide Sayr. de Sacram, in gen. 1. 2. c. 2. q. 9. art, 3. verf. tertio.
CAPUT IV.

Infinuatur defcriptio juftificationis impii, & modus
ejus in ftatu gratiæ.

Quil

uibus verbis juftificationis impii defcriptio infinuatur, ut fit translatio ab eo ftatu, in quo homo nasciturk filius primi Adæ, in ftatum gratiæ, & adoptionis

filiorum

Aliorum Dei per fecundum Adam JEfum Chriftum, falvatorem noftrum, quæ quidem translatio poft Evangeliumpromulgatum, fine lavacro regenerationis, y aut ejus voto fieri non poteft, ficut fcriptum eft: a Nifi quis re- Joan. I. e. natus fuerit ex aqua & Spiritu Sancto, non poteft introi- filius & non re in regnum Dei.

REMISSIONE S.

■ Vide Sayr. de Sacram. in genere lib. 2. cap. 2.q. 9. art. 3 in fin. P.Ægid. de Conink de Sacram. & cenfuris tom. 1. q. 68. a n. 23. Gabriel, Vasquez. in 3. part. D. Thom. tom. 2. difp. 151. n. 18. & difp. 158. n. 27.

B Sine lavacro.) Vide Sot. in 4. dift. 5. q. 1. art. 2. col. 5. D. Thom. p. 3. q. 68, art. 2. Veg. in Concil. Trid. lib. 9. C. 4. fol. 220.

y Aut ejus voto. ) Vide P. Ægid, di&t. tom. 1. q. 62. num, 66.

CAPUT V.

De neceffitate præparationis ad juftificationem in adultis, & unde fit.

dubito, de confecrat.

dift. 4.

DEclarat præterea, ipfius juftificationis exordium in adultis a Dei per Chriftum Jefum præveniente gratia fumendum effe: hoc eft, abejus vocatione, qua nullis eorum existentibus meritis vocantur; ut, qui per peccata a Deo averfi erant, per ejus excitantem atque adjuvantem gratiam ad convertendum fe ad fuam ipforum juftificationem, eidem gratiæ libere affentiendo & cooperando, diIponantur; b ita ut tangente Deo cor hominis per Spiritus Inf. can. 3. Sancti illuminationem, neque homo ipfe nihil omnino agat, infpirationem illam recipiens, quippe c qui illam & Prolp 1 2. abjicere poteft, neque tamen fine gratia Dei movere fe ad juftitiam coram illo libera fua voluntate poffit. Unde in & 29. Sacris literis; cum dicitur: da Convertimini ad me, & d ego convertar ad vos libertatis noftræ admonemur; cum ye refpondemus: e Converte nos Domine ad te, & convertemur Dei nos gratia præveniri confitemur.

REMISSIONE S.

* Vide

de voc. gen. tium c. 28.

Zach. 1.

Joel 2. c.

convertimi.

ni

de poen. diftin&. I. Thren. 5.

. Hier. in fin.

Vide Sot. in 4. dift. q. 2. art. 6. c. 10. Nav. in man. c. 2. n. 39. Balduin. orationis, Junium fuper opera controverf. Bellarm. p. 2. lib. 5. c. 3. verf. Quæft. 2. P. & c. 31. Agid. de Sacramentis, & cenfur. tom. 2. difp. 2. dub. 4. n. 34. etiam Barth. Medinam fuper D. Thom. l. 2. q. 112. art. 2. & q. 113. art. 3. B Convertimini ad me.) Concordat text.in c. convertimini de pœn. dift. 1. & illud Zach, 1. v. 3. Convertimini ad me ait Dominus exercituum, & convertar ad vos ; & illud Joël 2. v. 12, Convertimini ad me in soso corde veftro.

D 2

7 Con