πολλοί υπελείποντο τότε από των αποστόλων δεδιδαγμένοι. επί τούτου ουν του Κλήμεντος στάσεως ουκ ολίγης τοίς εν Κορίνθω γενομένης αδελφούς, επέστειλεν η εν Ρώμη

εκκλησία έκανωτάτην γραφήν τοίς Κορινθίοις, είς ειρήνην 5 συμβιβάζουσα αυτούς, και ανανεούσα την πίστιν αυτών, και ήν νεωστι από των αποστόλων παράδοσιν ειλήφει.

Τον δε Κλήμεντα τούτον διαδέχεται Ευάρεστος και τον Ευάρεστον Αλέξανδρος είθ' ούτως έκτος από των

αποστόλων καθίσταται Ξύστος. μετά δε τούτον Τελεσ1ο φόρος, δς και ενδόξως εμαρτύρησεν έπειτα Υγίνος, είτα

Πίος: μεθ' ον 'Ανίκητος. διαδεξαμένου τον 'Ανίκητον Σωτήρος, νύν δωδεκάτω τόπω τον της επισκοπής από των αποστόλων κατέχει κλήρον 'Ελεύθερος. τη αυτή

τάξει, και τη αυτή διδαχή [διαδοχή], ή τε από των απο15 στόλων εν τη εκκλησία παράδοσις και το της αληθείας κήρυγμα κατήντηκεν εις ημάς.

Και Πολύκαρπος δε ου μόνον υπό αποστόλων μαθητευθείς, και συναναστραφείς πολλούς τους τον Χριστόν έω

ρακόσιν, αλλά και υπό αποστόλων κατασταθείς εις την 20 'Ασίαν, εν τη εν Σμύρνη εκκλησία, επίσκοπος, ον και

ημείς έωράκαμεν εν τη πρώτη ημών ηλικία (επιπολύ γαρ παρέμεινε, και πάνυ γηραλέος, ενδόξως και επιφανέστατα μαρτυρήσας, εξήλθε του βίου) ταύτα διδάξας αεί, &

και παρά των αποστόλων έμαθεν, και και η εκκλησία 25 παραδίδωσιν, δ και μόνα έστιν αληθή. μαρτυρούσι

και τούτοις αι κατά την Ασίαν εκκλησίαι πάσαι, και οι μέχρι νύν διαδεδεγμένοι τον Πολύκαρπον, πολλά αξιοπιστότερον' και βεβαιότερον αληθείας μάρτυρα όντα

Ουαλεντίνου και Μαρκίωνος, και των λοιπών κακογνω30 μόνων, δς και επί 'Aνικήτου επιδημήσας τη Ρώμη,

πολλούς από των προειρημένων αιρετικών επέστρεψεν εις την εκκλησίας του Θεού, μίαν και μόνην ταύτην αλήθειαν κηρύξας υπό των αποστόλων παρειληφέναι, την υπό της was he alone in this, for many who had been taught by the Apostles yet survived. In the times of Clement, a serious dissension having arisen among the brethren in Corinth, the Church of Rome sent a most powerful letter to the Corinthians, reconciling them in peace, renewing their 5 faith, and proclaiming the doctrine lately received from the Apostles.

Evarestus succeeded Clement, and Alexander Evarestus. Then Xystus, the sixth from the Apostles, was appointed. After him Telesphorus, who suffered martyrdom gloriously; 10 then Hyginus ; then Pius; and after him Anicetus; Soter succeeded Anicetus; and now, in the twelfth place from the Apostles, Eleutherus holds the office of bishop. In the same order and succession the tradition in the Church and the preaching of the truth has descended from the 15 Apostles unto us.

But Polycarp also was not only instructed by Apostles, and familiar with many that had seen Christ, but was also appointed by Apostles in Asia bishop of the Church of Smyrna. We too saw him in our early youth; for 20 he lived a long time, and died, when a very old man, a glorious and most illustrious martyr's death, having always taught the things which he had learned from the Apostles, which the Church also hands down, and which alone are true. To these things all the Asiatic Churches 25 testify, as do also those who, down to the present time, have succeeded Polycarp, who was a much more trustworthy and certain witness of the truth than Valentinus and Marcion and the rest of the evil-minded. He was also in Rome in the time of Anicetus and caused many to turn 30 away from the above-mentioned heretics to the Church of God, proclaiming that he had received from the Apostles this one and only system of truth which has been trans

εκκλησίας παραδεδομένην.

και εισιν οι ακηκοότες αυτού, ότι Ιωάννης, ο του Κυρίου μαθητής, έν τη 'Εφέσω πορευθείς λούσασθαι, και ιδών έσω Κήρινθον, εξήλατο του βαλανείου μη λουσάμενος, αλλ' επειπών: Φύγωμεν, 5 μή και το βαλανείον συμπέση, ένδον όντος Κηρίνθου, του της αληθείας εχθρού. και αυτός δε ο Πολύκαρπος Μαρκίωνι ποτέ εις όψιν αυτώ ελθόντι και φήσαντι 'Επιγινώσκεις ημάς και απεκρίθη: 'Επιγινώσκω τον πρωτό

τοκον του Σατανά. τοσαύτην οι απόστολοι και οι το μαθηται αυτών έσχον ευλάβειαν, προς το μηδέ μέχρι

λόγου κοινωνείν τινι των παραχαρασσόντων την αλήθειαν, ως και Παύλος έφησεν Αιρετικός άνθρωπος μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται

ο τοιούτος, και αμαρτάνει, ών αυτοκατάκριτος. έστι δε 15 επιστολή Πολυκάρπου προς Φιλιππησίους γεγραμμένη έκανωτάτη, εξ ης και τον χαρακτήρα της πίστεως αυτού και το κήρυγμα της αληθείας οι βουλόμενοι και φροντίζοντες της εαυτών σωτηρίας δύνανται μαθείν.

Ibid. iii. 3.

XXIX.

Ως οι πρεσβύτεροι λέγουσι, τότε και οι μεν καταξι20 ωθέντες της εν ουρανώ διατριβής, εκείσε χωρήσουσιν,

οι δε της του παραδείσου τρυφης απολαύσουσιν, οι δε την λαμπρότητα της πόλεως καθέξουσιν· πανταχού γαρ ο Σωτήρ δραθήσεται, [και] καθώς άξιοι έσονται οι δρώντες

αυτόν. είναι δε την διαστολήν ταύτην της οικήσεως των 25 τα εκατόν καρποφορούντων και των τα εξήκοντα και των

τα τριάκοντα ών οι μεν εις τους ουρανούς αναληφθή

mitted by the Church. And there are those that heard from him that John, the disciple of the Lord, going to bathe in Ephesus and seeing Cerinthus within, ran out of the bath-house without bathing, crying, "Let us flee, lest even the bath-house fall, because Cerinthus, the enemy of 5 the truth, is within.' And Polycarp himself, when Marcion once met him and said, 'Knowest thou us?' replied, I know the first-born of Satan. Such caution did the Apostles and their disciples exercise that they might not even. converse with any of those who perverted the truth; 10 as Paul also said, 'A man that is a heretic, after the first and second admonition, reject; knowing that he that is such is subverted, and sinneth, being condemned of himself.' There is also a very powerful epistle of Polycarp written to the Philippians, from which those that wish to do so, 15 and that are concerned for their own salvation, may learn the character of his faith and the preaching of the truth.

A.N. L.

A Tradition of the Elders. As the Elders say, then also shall they which have been deemed worthy of the abode in heaven go thither, while others shall enjoy the delight of paradise, and others 20 again shall possess the brightness of the city; for in every place the Saviour shall be seen, according as they shall be worthy who see Him. They say moreover that this is the distinction between the habitation of them that bring forth a hundred-fold, and them that bring forth sixty-fold, 25 and them that bring forth thirty-fold; of whom the first

σονται, οι δε εν τω παραδείσω διατρίψουσιν, οι δε την πόλιν κατοικήσουσιν· και διά τούτο ειρηκέναι τον Κύριον, εν τοις του πατρός μου μονάς είναι πολλάς. τα πάντα γάρ του Θεού, δς τοις πάσι την αρμόζουσαν οίκησιν 5 παρέχει.

Ibid. τ. 36.

XXX.

"Ην μεν ουν προ της του Κυρίου παρουσίας els δικαιοσύνην "Ελλησιν αναγκαία φιλοσοφία, νυνί δε χρησίμη προς θεοσέβειαν γίνεται, προπαιδεία τις ουσα τοις

την πίστιν δι' αποδείξεως καρπουμένοις, ότι ο πούς το σου' φησίν ου μη προσκόψη, επί την πρόνοιαν τα

“ καλά αναφέροντος, εάν τε Ελληνικά ή εάν τε ημέτερα. πάντων μεν γαρ αίτιος των καλών ο Θεός, αλλά των μεν κατά προηγούμενον ως της τε διαθήκης της παλαιάς και

της νέας, των δε κατ' επακολούθημα ώς της φιλοσοφίας. 15 τάχα δε και προηγουμένως τοις "Ελλησιν εδόθη τότε πρίν

ή τον Κύριον καλέσαι και τους "Ελληνας» έπαιδαγώγει γάρ και αυτή το Ελληνικόν ως ο νόμος τους Εβραίους είς Χριστόν. προπαρασκευάζει τοίνυν η φιλοσοφία προοδοποιούσα τον υπό Χριστού τελειούμενον. .

μία μεν ουν 20 ή της αληθείας οδός, αλλ' εις αυτήν καθάπερ είς αέναον ποταμόν έκρέoυσι τα ρείθρα άλλα άλλοθεν.

CLEMENS ALEXANDRINUS, Strom. i. 5, p. 331.

d

XXXI. “Ο τοίνυν μετριοπαθήσας τα πρώτα και είς απάθειαν μελετήσας αυξήσας τε εις ευποιίαν γνωστικής τελειότητος

ισάγγελος μεν ενταύθα, φωτεινός δε ήδη και ως ο ήλιος 25 λάμπων κατά την ευεργεσίαν σπεύδει τη γνώσει τη δικαία δι' αγάπης Θεου επί την αγίαν μονήν.