JOANN. 20.

Christus ad Thomam.
Æva fides ! voluisse meos tractare dolores ?

Vulnera, nè dubites, vis tangere nostra : sed eheu,

Vulnera, dum dubitas, tu graviora facis.

MATTH. 16. 25.
Quisquis perdiderit animam suam með

causâ, inveniet eam.
Vita; I, perdam: mihi mors tua, Christe, reperta est :

(Mors tua vita mea est; mors tibi, vita mea) Aut ego te abscondam Christi (mea Vita) sepulchro.

Non adeò procul est tertius ille dies.

I

T

Joann. 20. 1.
Primo mane venit ad sepulchrum MAGDALENA.
U matutinos prævertis, sancta, rubores,

Magdala ; sed jam tum Sol tuus ortus erat.
Jámque vetus meritò vanos Sol non agit ortus,

Et tanti radios non putat esse suos.
Quippe aliquo (reor) ille, novus, jam niétat in astro,

Et se nocturnâ parvus habet faculâ.
Quàm velit ô tantæ vel nuntius esse diei !

Atque novus Soli Lucifer ire novo!

JOANN. 6.
Quinque panes ad quinque hominum millia.
N mensæ faciles, rediviváque vulnera cænæ,

Quæg indefessâ provocat ora dape!
Aucta Ceres stupet arcanâ se crescere messe.

Denique quid restat? Pascitur ipse cibus.

E^

Act. 8.

Æthiops lotus.

I

Lle niger sacris exit (quam lautus !) ab undis :

Nec frustra Æthiopem nempe lavare fuit. Mentem quàm niveam piceæ cutis umbra fovebit !

Jam volet & nigros sancta Columba lares.

Luc. 18. 13.

Publicanus procul stans percutiebat pectus suum.
Cce hic peccator timidus petit advena templum;

Quódque audet solum, pectora mæsta ferit.
Fide miser; pulsáque fores has fortiter : illo

Invenies templo tu propiore Deum.

E

Marc. 12. 44.

Obolum Viduæ.

G"

Utta brevis nummi (vitæ patrona senilis)

E digitis stillat non dubitantis anûs : Istis multa vagi spumant de gurgite census.

Isti abjecerunt scilicet; Illa dedit.

Luc. 10. 39.

MARIA verò assidens ad pedes ejus, audiebat eum.

A hospes

Huic ori parat; hoc sumit ab ore cibos. Túne epulis adeò es (soror) officiosa juvandis

, Et sinis has (inquit) MARTHA, perire dapes?

Act. 2.

In SPIRITOs sancti Descensum.

F

Erte sinus, ô ferte : cadit vindemia cæli ;

Sanctáque ab æthereis volvitur uva jugis.
Felices nimiùm, queîs tam bona musta bibuntur ;

In quorum gremium lucida pergit hyems!
En caput! en ut nectareo micat & micat astro!

Gaudet & in roseis viva corona comis !
Illis (ô Superi! quis sic neget ebrius esse ?)

Illis, ne titubent, dant sua vina faces.

Luc. 15. 13.

Congestis omnibus peregrè profectus est.
Ic mihi, quò tantos properas, puer auree, nummos?

Quorsum festinæ conglomerantur opes ?
Cur tibi tota vagos ruétant patrimonia census ?

Non poterunt siliquæ nempe minoris emi?

Act. 21. 13.
Non solùm vinciri sed & mori paratus sum.
On modd vincla, sed & mortem tibi, Christe, subibo,

Paulus ait, docti callidus arte doli.
Diceret hoc aliter : Tibi non modò velle ligari,
Christe, sed & * solvi nempe paratus ero.

* Phil. 1. 23. την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι.

NO

.

Act. 12. 23.

In Herodem σκωληκόβρωτον.
Lle Deus, Deus : hæc populi vox unica : tantùm

(Vile genus) vermes credere velle negant. At cito se miseri, citd nunc errâsse fatentur ;

Carnes degustant, Ambrosiámque putant,

MATTH. 14.

Videns ventum magnum, timuit, & cùm

cæpisset demergi, clamavit, &c.
Etre, cades, ô, si dubitas : ô fide : nec ipsum

(Petre) negat fidis æquor habere fidem. Pondere pressa suo subsidunt cætera : solum

(Petre) tuæ mergit te levitatis onus.

Petre

Act. 8. 18.

Obtulit eis pecunias.

(Simon ? Uorsum hos hîc nummos profers ? quorsum, impie

Non ille hîc Judas, sed tibi Petrus adest.
Vis emisse Deum ? potiùs (precor) hoc age, Simon,

Si potes, ipse priùs dæmona vende tuum.

Q

Act. 5. 15.
Umbra S. Petri medetur ægrotis.

C

Onveniunt alacres (sic, sic juvat ire sub umbras)

Atque umbras fieri (creditis ?) umbra vetat. O Petri umbra potens ! quæ non miracula præstat ?

Nunc quoque, Papa, tuum sustinet illa decus.

MARC. 7. 33, 36. Tetigit linguam ejus, &c.—& loquebatur& præcepit illis nė cui dicerent: illi verd

ed magis prædicabant. Hriste, jubes muta ora loqui ; muta ora loquuntur :

Sana tacere jubes ora ; nec illa tacent. Si digito tunc usus eras, muta ora resolvens ;

Nonne opus est totâ nunc tibi, Christe, manu?

CH

Luc. 10. 32.

Sacerdos quidam descendens eâdem viâ,

vidit & præteriit.
Pečtásne (ah !) placidísque oculis mea vulnera tractas ?

Odolor! ô nostris vulnera vulneribus !
Pax oris quàm torva tui est! quàm triste serenum!

Tranquillus miserum qui videt, ipse facit.

S

Luc. 17.

Leprosi ingrati.
Um linquunt Christum (ah morbus!) sanantur euntes :

Ipse etiam morbus sic medicina fuit.
At sani Christum (mens ah malesana !) relinquunt :

Ipsa etiam morbus sic medicina fuit.

D

MATTH. 6. 34.

Né soliciti estote in crastinum.

I

Miser, inque tuas rape non tua tempora curas :

Et nondum natis perge perire malis.
Mi querulis satis una dies, satis angitur horis :

Una dies lacrymis mî satis uda suis.
Non mihi venturos vacat expectare dolores :

Nolo ego, nolo hodie crastinus esse miser.

MATTH. 9. 9.

A telonio Matthæus.

A

H satis, ah nimis est: noli ultrà ferre magistrum,

Et lucro domino turpia colla dare.
Jam fuge; jam (Matthæe) feri fuge regna tyranni :
Ing bonam felix i fugitive * crucem.