Sunt delicta tamen, quibus ignoviffe velimus. Nam neque chorda fonum reddit quem vult manus & mens. Pofcentique gravem perfæpe remittit acutum : Nec femper feriet quodcumque minabitur arcus. Verùm ubi plura nitent in carmine, non ego paucis Offendar maculis, quas aut incuria fudit, Aut humana parum cavit natura. quid ergo ? Ut fcriptor fi peccat idem librarius ufque, Quamvis eft monitus, veniâ caret: & citharædus Ridetur, chordâ qui femper oberrat eâdem : Sic mihi, qui multum ceffat, fit Chœrilus ille, Quem bis terque bonum, cum rifu miror: & idem Indignor, quandoque bonus dormitat Homerus. Verùm opere in longo fas eft obrepere fomnum.
Ut pictura, poëfis erit, quæ, fi propiùs ftes,
Te capiet magis: & quædam, fi longiùs abftes.
Hæc amat obfcurum, volet hæc fub luce videri,
Judicis argutum quæ non formidat acumen :
Hæc placuit femel: hæc decies repetita placebit.
O major juvenum, quamvis & voce paterná
Fingeris ad rectum, & per te fapis, hoc tibi dictum
Tolle memor: certis medium & tolerabile rebus
Rectè concedi. confultus juris, & actor
Caufarum mediocris, abeft virtute diferti
Meffalæ, nec fcit quantum Cascellius Aulus :
Sed tamen in pretio eft: mediocribus esse Poëtis
Non homines, non dî, non conceffere columnæ,
Ut gratas inter menfas fymphonia difcors,
Et craffum unguentum & Sardo cum melle papaver
Offendunt, poterat duci quia cœna fine istis :
Sic animis natum inventumque poëma juvandis,
Si paulùm à fummo difceffit, vergit ad imum.
Ludere qui nefcit, campeftribus abftinet armis :
Indoctufque pilæ difcive trochive quiefcit,
Ne fpiffæ rifum tollant impunè coronæ :
Qui nefcit, verfus tamen audet fingere. quidni?
Liber & ingenuus, præfertim cenfus equeftrem .
Summum nummorum, vitioque remotus ab omni.
Tu nihil invita dices faciefve Minerva :
Id tibi judicium eft, ea mens: fi quid tamen olim
Scripferis, in Metii defcendat judicis aures,
Et patris, & noftras: nonumque prematur in annum
Membranis intus pofitis, delere licebit
Quod non edideris: nefcit vox missa reverti.
Sylveftres homines facer interprefque Deorum
Cædibus & victu fœdo deterruit Orpheus:
Dictus ob hoc lenire tigres rapidofque leones:
Di&tus & Amphion, Thebanæ conditor arcis,
Saxa movere fono teftudinis, & prece blanda
Ducere quò vellet. fuit hæc fapientia quondam,
Publica privatis fecernere, facra profanis:
Concubitu prohibere vago, dare jura maritis,
Oppida moliri: leges incidere ligno.
Sic honor & nomen divinis vatibus atque
Carminibus venit. poft hos infignis Homerus
Tyrtæufque mares animos in Martia bella
Verfibus exacuit. dictæ per carmina fortes:
Et vitæ monstrata via eft: & gratia regum
Pieriis tentata modis: ludufque repertus,
Et longorum operum finis: ne fortè pudori
Sit tibi Mufa lyræ folers, & cantor Apollo:
Natura fieret laudabile carmen, an arte,
Quæfitum eft: ego nec ftudium fine divite vena,
Nec rude quid profit video ingenium. alterius fic
Altera pofcit opem res, & conjurat amice.
Qui ftudet optatam curfu contingere metam,
Multa tulit fecitque puer: fudavit, & alfit:
Abftinuit Venere & vino, qui Pythia cantat
Tibicen, didicit priùs, extimuitque magiftrum.
Nunc fatis eft dixiffe, Ego mira poëmata pango.
Occupet extremum fcabies: mihi turpe relinqui eft,
Et, quod non didici, fane nefcire fateri.
Ut præco, ad merces turbam qui cogit emendas,
Affentores jubet ad lucrum ire Poëta
Dives agris, dives pofitis in fœnore nummis.
Si verò eft, unctum qui rectè ponere poffit,
Et fpondere levi pro paupere, & eripere atris
Litibus implicitum : mirabor fi fciet inter-
nofcere mendacem verumque beatus amicum,
Tu feu donâris, feu quid donare voles cui,
Nolito ad verfus tibi factos ducere plenum
Lætitiæ, clamabit enim, Pulchrè, Bene, Rectè,
Pallescet fuper his; etiam ftillabit amicis
Ex oculis rorem: faliet, tundet pede terram.
Ut qui conducti plorant in funere, dicunt
Et faciunt propè plura dolentibus ex animo: fic
Derifor vero plùs laudatore movetur :
Reges dicuntur multis urgere culullis,
Et torquere mero, quem perfpexiffe laborent
An fit amicitia dignus. Si carmina condes,
Nunquam te fallant animi fub vulpe latentes,
Quintilio fi quid recitares, Corrige, fodes,
Hoc, aiebat, & hoc, melius te poffe negares,
Bis terque expertum fruftrà; delere jubebat,
Et malè tornatos incudi reddere verfus.
Si defendere deli&tum quàm vertere malles,
Nullam ultra verbum aut operam fumebat inanem,
Quin fine rivali teque & tua folus amares.
Vir bonus & prudens verfus reprehendet inertes:
Culpabit duros: incomtis allinet atrum
Tranfverfo calamo finum: ambitiosa recîdet
Ornamenta: parum claris lucem dare coget:
Arguet ambiguè di&um: mutanda notabit :
Fiet Aristarchus, nec dicet, Cur ego amicum
Offendam in nugis? Hæ nugæ feria ducent
In mala derifum femel, exceptumque finiftre.
Ut mala quem fcabies aut morbus regius urget,
Aut fanaticus error, & iracunda Diana,
Vefanum tetigiffe timent fugiuntque Poëtam,
Qui fapiunt agitant pueri, incautique fequuntur.
Hic, dum fublimes verfus ructatur, & errat,
Si veluti merulis intentus decidit auceps
In puteum, foveamve: licet, Succurrite, longum
Clamet, io, cives; non fit qui tollere curet.
Si quis curet opem ferre, & demittere funem,
Qui fcis, an prudens huc fe dejecerit ? atque
Servari nolit? dicam, Siculique Poëtæ
Narrabo interitum: Deus immortalis haberi
Dum cupit Empedocles, ardentem frigidus Ætnam 465 Infiluit, fit jus, liceatque perire poëtis.
Invitum qui fervat, idem facit occidenti.
Nec femel hoc fecit: nec, fi retractus erit, jam
Fiet homo, & ponet famofæ mortis amorem.
Nec fatis apparet cur verfus factitet; utrum
Minxerit in patrios cineres, an triste bidental
Moverit inceftus, certè furit, ac velut urfus,
Objectos caveæ valuit fi frangere clathros,
Indoctum doctumque fugat recitator acerbus.
Quem verò arripuit, tenet, occiditque legendo,
Non miffura cutem, nifi plena cruoris hirudo.
A Faithful Catalogue of our most Eminent NINNIES.
Written in the year 1683.
Vicini oderunt, noti Pueri atque Puellæ.
URS'D be thofe dull, unpointed, doggrel rhimes,
Whose harmless rage has lash'd our impious times.
Rife thou, my mufe, and with the sharpeft thorn,
Inftead of peaceful bays, my brows adorn ;
Infpir'd with just difdain, and mortal hate,
Who long have been my plague shall feel thy weight.
|
