РОЕМАТА ET EPIGRAMMATA, Quæ scripsit Latina & Græca, Dum Aula Pemb. Alumnus fuit, Collegii Petrensis Socius. Editio Secunda, Auctior & emendatior. Εἵνεκεν εὐμαθίης πινυτόφρονος, ἥν ὁ Μελιχρὸς Ανθολ. CANTABRIGIE, Ex Officina Joan. Hayes, Celeberrimæ Academiæ Typographi. 1670. Luc. 18. Pharisæus & Publicanus. Ανδρες, ἰδοὺ, (ἑτέροισι νόοις) δύω ἴρον ἐσῆλθον· Τήλοθεν ὀῤῥωδεῖ κεῖνος ὁ φρικαλέος, ̓Αλλ ̓ ὁ μὲν ὡς σοβαρὸς νηοῦ μυχὸν ἐγγὺς ἱκάνει· Πλεῖον ὁ μὲν νηοῦ, πλεῖον δ ̓ εἶχε θεοῦ. MARC. 12. 44. Obolum viduæ. Κερματίοιο βραχεῖα ῥάνις, βιότοιο τ ̓ ἀφαυρῆς Ερκος, ἀποστάζει χειρὸς ἀπὸ τρομέρας. Τοῖς δὲ ἀνασκιρτᾷ πολὺς ἀφρὸς ἀναίδεος ὄλβου· Οι μὲν ἀπόῤῥιπτον· κεῖνα δέδωκε μόνον. ΜΑΤΤΗ. 28. Ecce locus ubi jacuit Dominus. Ο Αίδιμε, μοὶ αὐτὸν μᾶλλόν μοι δείκνυθι αὐτόν. Αὐτός μου, δέομαι, αὐτὸς ἔχῃ δάκρυα. Ἐι δὲ τόπόν μοι δεικνύναι ἅλις ἐστὶ, καὶ εἰπεῖν ̓Αγκοίνάς μου δεικνύναι δύναμαι γε, καὶ εἰπεῖν In descensum Spiritus sancti. Τρανοῦ ἐκτύπησε βρόμος· πόλεμον καὶ ἀπειλὲς Αὔεν Ἰουδαῖος. μιαρὰ στυγερῶν τὰ κάρηνα ̓Αλλὰ γαληναίῳ ὅτε κεῖται ἥσυχον ἄστρῳ In S. Columbam ad Christi caput sedentem. -Η ταχυεργὸς ἄγει πτέρυγ ̓ ἀστερόεσσαν ἐρετμὸς; Ἢ τινὶ κεῖνα φέρει τὴν πόδα χιονέτην ; Χριστὲ τεῇ κεφαλῇ πάσαις πτερύγεσσιν ἐπείγει· Ποιά σοι ἀρρήτῳ Μοῦνα μὲν ἡδ ̓ ὄρνις καλιᾶς ἐς ̓ ἄξια ταύτης· Ad D. Lucam medicum. Οὐδὲν ἐγώ, Λουκά, παρά σου μοι φάρμακον αὐτῶ, Κἂν σὺ δὲ ἰατρὸς ἔης, κἄν μεν ἐγὼ νοσερός. ̓Αλλ' ἐν ὅσῳ παράδειγμα πέλεις μοι πίστιος, αὐτὸς, Αὐτὸς ἰατρὸς, ἐμοὶ γ ̓ ἐσσὶ ἀκεστορίη. In stabulum ubi natus est Dominus. Ικος ὁδ ̓ ἐς' αὔλη. οὐ μή. [τ]εὸς οἶκος, Ἰησοῦ, Οἴκων μὲν πάντων μάλα δὴ κάλλιστος ἐκεῖνος· Ἤνιδε κεῖνο νεῷ δῶμ ̓ ἐμπυρίζετο χρύσῳ, Ἢν ῥόδον οὔχι γελᾶ, ἢν οὐδὲ τε χρύσον ἐκεῖθεν· ΜΑΤΤΗ. 4. Hic lapis fiat panis. Ἄτος, την τοι δῇτ ̓ εἰπεῖν θέμις ἐστὶν ἐκεῖνος Χριστέ τοι ἄρτος ἔην καὶ λίθος· ἀλλὰ τεός. Ἥ[ν] οὕτως τοῦ πατρὸς ἐῇ μεγάλου τὸ θέλημα In die Ascensionis Dominicæ. Nuée, Ν ἣν ἔτι ἡμέτερον σε, Χριστέ, ἔχομεν τὸν ἔρωτα; Οὐρανοῦ οὖν ὅσσον τὸν φθόνον ὡς ἔχομεν· ̓Αλλὰ ἔχωμεν. ἔχει ἑὰ μὲν τὰ δ ̓ ἀγάλματα αἰθήρ· Οσσον ἔην, ἡμῖν ὅφρ ̓ εἴη ἓν τόδε ἄστρον; Πάντα μάτην. ὅτι Χριστὲ συ οὐκ ἀνάβαινες ἐς αὐτὸν, |