AC
Ccipe dona, Puer; parvæ libamina laudis.

Accipe, non meritis accipienda suis.
Accipe dona, Puer dulcis. dumý accipis illa,

Digna quoq efficies, quæ, puer, accipies. Sive oculo, sive illa tuâ dignabere dextrâ;

Dextram, oculumý dabis posse decere tuum. Non modo es in dantes, sed & ipsa in dona benignus;

Nec tantùm donans das, sed & accipiens.

N

In partum B. Virgs. non difficilem.
Ec facta est tamen illa Parens impunè; quòd almi

Tam parcens uteri venerit ille Puer.
Una hæc nascentis quodcung pepercerit hora,

Toto illum vitæ tempore parturiit. Gaudia parturientis erat semel ille parenti;

Quotidie gemitus parturientis erat.

C

Irculus hic similem quàm par sibi pergit in orbem!

Principiumq suum quàm bene finis amat! Virgineo thalamo quàm pulchrè convenit ille

(Quo nemo jacuit) virgineus tumulus ! Undiq ut hæc æquo passu res iret ; & ille

Josepho desponsatus, & ille fuit.

In Sanctum igneis linguis descendentem Spiritum.
Bsint, qui ficto simulant pia pectora vultu,
Ignea quos

luteo pectore lingua beat.
Hoc potius mea vota rogant, mea thura petessunt,

Ut mihi sit mea mens ignea, lingua luti.

,

EN

Cum horum aliqua dedicaram
Præceptori meo colendissimo,

Amico amicissimo, R. Brooke.
N tibi Musam, (Præceptor colendissime) quas ex tuis

modò scholis, quasi ex Apollinis officinâ, accepit, alas timidè adhuc, nec aliter quàm sub oculis tuis jactitantem.

Qualiter è nido multâ jam foridus alâ
Astra sibi meditatur avis, pulchrosý meatus
Aërios inter proceres; licèt æthera nunquam
Expertus, rudibusý illi sit in ardua pennis
Prima fides; micat ire tamen, quatiensý decora
Veste leves humeros, querulumg per aëra ludens
Nil dubitat vel in astra vagos suspendere risus.
At verò simul immensum per inane profundis
Exhaustus spatiis, vacuog sub æthere pendens,
Arva procul, sylvasý, suas, procul omnia cernit,
Cernere quæ solitus ; tum verò victa cadit mens,
Spesø suas, & tanta timens conamina, totus

Respicit ad matrem, pronisk, revertitur auris. Quod tibi enim hæc feram (Vir ornatissime) non ambitio dantis est, sed justitia reddentis: neq te libelli mei tam elegi patronum, quàm dominum agnosco. Tua sane sunt hæc, et

nez tamen ita mea sunt, quin si quid in illis boni est, tuum hoc sit totum: neq interim in tantum tua, ut quantumcunq, est in illis mali illud non sit ex integro meum. ita medio quodam, & misto jure utriusq sunt. ne vel mihi, dum me in societatem tuarum laudum elevarem, invidiam facerem ; vel injuriam tibi, ut qui te in tenuitatis mea consortium deducere conarer. Ego enim de meo nihil ausim boni mecum agnoscere, nedum profiteri palàm, præter hoc unum (quo tamen nihil melius) animum nempe non ingratum tuorumg beneficiorum historiam religiosissima fide in se reponentem. hoc quibuscung testibus coram, hoc palàm in os cæli, meæg conscientiæ meum jacto. effero me in hoc ultra æmuli patientiam. Enim vero elegantiore obsequio venerentur te (& venerantur, scio) tuorum alii: nemo me sincero magis, vel ingenuo poterit. Horum deniq rivulorum, tenuium utcunq, nulliusý nominis, hæc saltem laus erit propria, quòd suum nempe nôrint Oceanum.

Hymnus Veneri.
dum in illius tutelam transëunt virgines.
U tuis adsis, Venus alma, sacris:

Rideas blandům, Venus, & benignum, Quale cum Martem premis, aureos

Frangis ocello.
Rideas. Ô tum neq Aamma Phæbum,
Nec juvent Phæben sua tela. gestat
Te satis contra tuus ille tantum

Tela Cupido.
Sæpe in ipsius pharetrâ Dianæ
Hîc suas ridens posuit sagittas.
Ausus et flammæ Dominum magistris

Urere Aammis.
Virginum te orat chorus (esse longum
Virgines nollent) modo servientům
Tot columbarum tibi, passerumg au-

gere catervam.
Dedicant quicquid labra vel rosarum,
Colla vel servant tibi liliorum:
Dedicant totum tibi ver genarum,

Ver oculorum. Hinc tuo sumas licet arma nato, Seu novas his ex oculis sagittas ; Seu faces Aamma velit acriori

Flave comatas.
Sume. et ô discant, quid amica; quid nox,
Quid bene, & blandė vigilata nox sit;
Quid sibi dulcis furor, & protervus

Poscat amator.
Sume. per quæ tot tibi corda flagrant.
Per quod arcanum tua cestus halat.
Per tuus quicquid tibi dixit olim, aut

Fecit Adonis.

Spes

Pes Diva salve. Diva avidam tuo

Necessitatem numine prorogans; Vindicta fortunæ furentis;

Una salus mediis ruinis.

Regina quamvis, tu solium facis
Depressa parvi tecta tugurii
Surgunt jacentes inter; illic

Firma magis tua regna constant. Cantus catenis, carmina carcere, Dolore ab ipso gaudiağ exprimis. Scintilla tu vivis sub imo

Pectoris, haud metuens procellas. Tu regna servis; copia pauperi : Victis triumphus: littora naufrago : Ipsisý damnatis patrona :

Anchora sub medio profundo. Quin ipse alumnus sum tuus. ubere Pendemus isto; & hinc animam traho. O, Diva nutrix, ô foventes

Pande sinus. sitiens laboro.

Non accipimus brevem vitam, sed facimus.

E

tu luges nimiùm citatam

Circulo vitam properante volvi? Tu Deos parcos gemis, ipse cum sis

Prodigus ævi?

Ipse quod perdis, quereris perire ?
Ipse tu pellis, sed et ire ploras ?
Vita num servit tibi ? servus ipse

Cedet abactus.

Est fugax vitæ (fateor) Auentum:
Prona sed clivum modò det voluptas,
Amne proclivi magis, & fugace

Labitur unda.

Fur Sopor magnam hinc (oculos recludens) Surripit partem. ruit inde partem Temporis magnam spolium reportans

Latro voluptas.

Tu creas mortes tibi mille. & æva
Plura quò perdas, tibi plura poscis.