ANNALES. AD CODICES ANTIQVOS EXACTI ET EMENDATI COMMENTARIO CRITICO ET EXEGETICO ILLVSTRATI OPERA FRANCISCI RITTERI. VOLVMEN PRIMVM. MDCCCXXXXVIII. CANTABRIGIAE: J. & J. J. DEIGHTON. LONDINI: J. W. PARKER. PROOEMIVM EDITORIS. BREVIARIVM PROOEMII. fontes et qui ante Vita Cornelii Taciti cap. 1-17. Vitae Taciti conscribendae scripserint (1). Taciti nomina et annus natalis. Error Justi Lipsi (2). Municipium Interamna Tacito patria (3). Ad artem dicendi quomodo informatus. Dialogus de Oratoribus quo consilio et quando editus; iniustae de auctore dubitationes (4—5). Taciti cautio el moderatio sub principe Domitiano (6). Post mortem Agricolae vitam soceri absens ab urbe scribere secum agitat, mox inceptum interim omittit (7). Idem Historias imperante Domitiano coeptas apud se retinet. Honorificum Quintiliani de eo iudicium. Alia de Historiis (8). Agricolae vita anno 97 exeunte scripta et edita, proximo Historiae evulgatae et Germania. Germania appendix et comes Historiarum (9). Eloquentiae studium, quo Domitiano principe et post finem eius floruit (10). Annalium conscribendorum causa (11). Annalium libri duodeviginti, non sedecim, Historiarum duodecim, non quattuordecim (12-13). Argumenti utroque opere tractati descriptio (14). Annales quando editi (15). Verum operis nomen et quomodo differat ab Historiis (16). Tacitus Traiano non diu superstes. Opera promissa et non perfecta. Facetiarum liber (17). Librorum Taciti post mortem fata cap. 18-31. Taciti scriptorum pauca exemplaria; negligi incipit, et quibus causis (18). Taciti exemplum sequitur Ammianus Marcellinus (19). Tacitus non ignotus Aurelio Victori, S. Hieronymo (20-21). Orosius Historias cognovit, non Annales, Sulpicius Annales, non Historias (22-23). Quinto seculo Tacitum magni facit Sidonius Apollinaris (24). lam delitescere incipit; ignotus Cassiodoro (25). De Tacito silentium usque ad nonum a Christo seculum; Ruodolfus Fuldensis; codex iam Mediceus prior olim Fuldensis fuit (26). Idem seculi quinti decimi principio Fuldae visus vel Hersfeldiae (27). Reliqua libri fata; codex Taciti Corbeiensis nullus (28. ceus alter (29). Habitus et indoles utriusque codicis (30). scripti hinc deducti (31). Codex Medi Libri manu Tacitus arte critica restituendus et restitutus c. 32-35. Qui sint locupletes in maioribus Taciti operibus lestes et quomodo adhibendi (32). De coniectura critica (33). Editiones omnium Taciti operum antiquae et recentiores (34). Delectus Opusculorum a viris doctis de Tacito conscriptorum (35). Siglae in annotationibus meis usurpatae (36). Corrigenda. Vita Cornelii Taciti composita a vetere auctore neque 1 relicta nobis est, neque memoratur in monumentis antiquis qui facta eius et mores tradere posteris aggressus sit. Suetonius Tranquillus in suo de viris illustribus libro non ultra Plinium maiorem videtur progressus esse: Tacitum aequalem suum, quem in vitis Caesarum studiose respexit sed nunquam nominavit, certe in illo opere minore non complexus est. Ipse haud dubie in Historiarum et Annalium integris libris plura de se rettulit, quae iam, cum maior pars interciderit, ignota nobis sunt fere omnia, sed apud priores magni scriptoris vitam quodammodo compensare videbantur. Quapropter nunc eius vitam scripturis non nisi loci quidam passim dispersi suppetunt, in quibus aut ipse de se data occasione in operum reliquiis nonnulla narravit, aut alii aliud agentes mentionem eius iniecerunt. Hi loci magnam partem iam pridem collecti sunt a viris eruditis et ad vitam Taciti quoquo modo adumbrandam adhibiti, veluti a Iusto Lipsio qui in limine operum Taciti saepius a se editorum vitam auctoris breviter narravit, a Ger. Ioanne Vossio in primo (c. 30) librorum de Historicis Latinis editorum, a Baelio in Dictionario critico et historico, a Gabriele Broterio (Brotier) qui suae editioni (t. I p. I-XV) commentationem de vita et scriptis Cornelii Taciti praemisit. Quos nostra memoria secuti sunt et Wilh. Boetticher, lexici Tacitei conditor, et nonnulli Taciti editores, ut G. Alex. Ruperti, G. Henr. Walther, alii. Gaius Cornelius Tacitus, cui in nonnullis antiquis 2 1. Sidonius Apollinaris Epist. IV 14 Polemio suo scribens: C. Tacitus, unus e maioribus tuis, Ulpianorum temporum consularis, sub verbis cuiuspiam Germanici ducis in historia sua (H. V 26) retulit dicens : 'cum Vespasiano mihi vetus amicitia, et dum privatus esset, amici vocabamur' (apud Tacitum erga Vespasianum vetus mihi observantia; et cum privatus esset, amici vocabamur). Idem IV |